poëzie

         Illussie

Het kritiekloze kan ik maar moeilijk verdragen, het smoort het algemeen nut van het bestaan in de kiem en ondermijnt hetgeen wat werkelijk is. Doofstomme ja–knikkers dienen geen enkel doel. Levenloze karakters noem ik ze.

Bestaan, of zijn, zoals u wilt, impliceert verantwoordelijkheid te nemen, het zijn is iets wat is! Het ”zijn” is de essentie van de schepping, snapt u wel?

Handelingsbekwaamheid daar gaat het over. Iets wat is, is vruchtbaar, vruchtbaarheid is een groot goed, toch?

Kritiek, daar leef ik voor, heerlijk als je met de grond gelijk gemaakt wordt. Terug naar de wortels van je bestaan, weten dat je niets waard bent. Weg met de illusie dat je iets bent, iets betekent, Je bent gewoon niets. Een waardeloos schepsel met een naam.

Noem mij één ding waar de mensheid in geslaagd is. De mensheid is erin geslaagd te mislukken. Zand vreten, een leven lang, oorzaak en gevolg. Alles is er al, alles ligt vast van de wieg tot het graf. Dacht je nu echt dat de vrije wil bestaat? Dat je ook maar iets kunt beïnvloeden? Alles is bepaald, de handelingen die je verricht zijn louter een blauwdruk. Niets is van jou, begrijp je dat! Op het moment van je geboorte is je doodvonnis al getekend, het jaar het uur de minuut en zelfs de oorzaak. Ziekte, een ongeval, een moord, zelfdoding ectera.

Ik zie u fronsen, u lacht nu uw onzekerheid weg, dat u mij een zieke idoot vindt, interesseert me geen zier. U komt vanzelf aan de beurt, Magere Hein komt nóóit te laat. Als u straks niet kunt slapen dan is dat niet mijn schuld, maar dan is dat dé bevestiging.

Terwijl u dit leest is uw leven al met een minuut verkort, voor de langzame lezer zijn dat er dus ál twee. De tijd knaagt aan uw welbehagen zonder meedogen aan uw zogenaamde kostbare tijd. Tijd, een klokje wat tikt, een mooi voorbeeld van de idiotie van de mens, de eeuwige zoektocht naar erkenning – ik word er triest van. De uitvinding van  ”tijd”.

Morgen gaat u weer massaal als slaafse termieten ”belangrijk” excelleren in het nutteloze bestaan. Uw graf is immers niet gratis, ik zei het u al: zand vreten een leven lang. U bent niet wie u denkt dat u bent, de keuze te maken dat u denkt dat u bestaat of bent zoals u wilt. Die keuze is niet van u.

Nee, want zoals ik u al zei: alles is er al, alles is bepaald, u bent slechts een blauwdruk. Ook als u denkt, dat u denkt, dan moet ik u teleurstellen, u kunt namelijk niet denken. Acceptatie, daar gaat het om, dingen zijn zoals ze zijn tot het tegendeel bewezen is, punt.