Dag: 12 november 2009

De grote schrijver Ko te Let zat achter zijn groteschrijversbureau. Hij zuchtte en stak de brand in zijn pijp. Waarmee zou hij het Nederlandse taalgebied nu weer eens gaan verrijken? Hij stond op, trok aan zijn pijp en keek uit het raam. De buurman schoor de heg. Wel de heg scheren, maar de huur van deze maand betalen ho maar. Ko wikte en woog.  Een chanson? Een mooi stukje standuppoetry  of een rake observatie? Een luisterrijk gedicht?’ Met een gouden pennetje is het moeilijk kiezen. Hij smeerde een boterham.  En nog één. Lekker, pindakaas. Dat had hij graag. Hij zette water op. In zijn leesfauteuil wachtte hij tot hij het fluiten hoorde. De literator dronk de thee. Met zijn tong peurde hij de laatste stukjes uit zijn kies.  Hij stond op en liep naar de Ficus.  Nog nat genoeg. Toch maar wat erbij. Ko druppelde water in de pot. De Ficus kon er weer even tegen. Hij wreef de bladeren op met de punt van zijn mouw.  Niet te hard. Die mouwen moeten niet vies worden. Hij moest vanavond nog acte de présence geven op een literaire manifestatie. Ja, hij deed het liever niet, verschijnen op een literair samenzijn in de Poëzieschuur. Liever concipieerde hij de hele dag literatuur. Maar ja, ze vroegen hem. Altijd.  En dan moet hij komen.

Als groot schrijver heeft hij geen keus. Vindt Ko. Als hij niet komt, kunnen ze de deuren van de poëzieschuur wel sluiten. Dan komt niemand meer. Nee, voor de literatuur moest hij erbij zijn. Dan maakte hij zich er niet met een Jantje van Leiden vanaf. Zeker niet. Ko maakte er wat van. Hij zette zijn beste beentje voor. Liet zich alle versnaperingen en lofuitingen smaken. Ja, Men is gecharmeerd van zijn taalvernuft en lommerrijke stijl. Maar liever was hij er niet. Echt niet.  Alléén voor de literatuur! Dat u dat weet. Het liefst schrijft Ko heel de dag. Zoals vandaag. Ko liep naar zijn schrijversruimte. Wacht. Nog even een kopje thee. Want dadelijk zit hij midden in het creatieve proces.  Dan schiet eten en drinken erbij in. Uitdroging is niet ondenkbaar. Poeh, als hij eenmaal op stoom is… Hij zette water op en ging in zijn leesfauteuil zitten. Hij wachtte tot hij het fluiten hoorde. Hij herschikte zijn bril. HiHHHMet de thee liep hij naar zijn kantoor. Hij plaatste het kopje op een stapel papieren. Ze kwamen hem niet bekend voor.  Had hij die nu niet op een belangrijke document gezet?  Toch maar eens zien wat voor papieren het hier betreft. Straks blijkt een waardevol rechtsdocument bezoedeld door een theevlek. Dan heb je het gedonder in de glazen. Een huurder die zijn recht komt halen. Dat kan niet. Vel  voor vel bekeek hij de papieren. Hij stak de brand in zijn pijp. Hij legde de stapel terug en zette er zijn kopje op. Gelukkig, niets aan het handje. Hij trok tevreden aan zijn pijp. Nu kon hij zich weer volledig storten op het schrijftraject. Achter zijn groteschrijversbureau.