Dag: 23 oktober 2009

Ideeën genoeg, de afgelopen weken. Daar ligt het niet aan. En ik wil best graag stukjes schrijven, filmpjes maken, grapjes photoshoppen. Maar op het persoonlijk vlak gaat ’t niet lekker. Ik sloof me al enkele weken bijna-fulltime uit in een fabriek op bijna een uur fietsen (heen én terug inderdaad), om drijvende te blijven terwijl mijn uitkeringsaanvraag nog steeds ‘ergens’ in behandeling is. En dat alles enkel om ademruimte genoeg te proberen te hebben om hier en daar te kunnen solliciteren, iets wat, zoals wellicht velen onder u wel weten, een ronduit frustrerende route bezaaid met ‘helaas’-brieven is. Daar bovenop speelt o.a. een achterlijke kwestie rondom een kleine botsing die het stuur van mijn fiets op een rotonde had met een auto waarvan de bestuurder meende dat het geen rotonde maar een rechte weg was. En gefrustreerde gezichten in de fabriek bij recente veranderingen in het management. En nog veel meer. Eenvoudig gezegd: ik ben doodop. Dus ja. Ik had deze week nog een liedje willen schrijven over de affaire Vreeman (Guus, kom naar huus, want het college staat op springen, den Hans die wordt besmolderd en den Ruud valt door den mand, Guus kom naar huus want dr gebeuren rare dingen, dat kan toch zo niet doorgaan Guus wat is der aan de hand), een stukje van een interview met Adje (komt misschien nog), een muziekje willen componeren inclusief clip dat opgedragen zou zijn aan alle bemoeizuchtige bazen ter wereld, en ook meteen mijn eerste inburgerfilmpje (inclusief zelfgeschreven introliedje) monteren. Oh ja, en dan was er natuurlijk nog Probeersel boek 5 dat nog ooit eens helemaal in de nieuwe opzet af moet geraken, en ik zat ook nog een gastbijdrage aan de Fötze Inländer te overwegen. En ik heb geen FUK gedaan deze week. Zo ongeveer dan toch. Ik wou telkens wel, maar kon gewoon niet. Ik zat dan voor het scherm en kon me gewoon nergens toe zetten. Uiteindelijk zette ik dan maar een DVD aan of ging naar bed.
Ik heb zelfs naar een paar mensen in directe omgeving gehapt. Allemaal omdat ik niet onder ogen kon zien dat ik moe ben. Te moe om grappig te proberen te zijn, even. Hopelijk binnenkort beterschap, maar voor ’t moment houd ik even wat radiostilte hier. Dan weet u vast waarom.