Ze zijn leuk bezig, bij Nurks Magazine. Geef ik schoorvoetend toe, zeker nu ons eigen flauwekulblogje er momenteel zo ruk uitziet. (Jaaaaa eerdaags doen we iets aan die foeilelijke template, is helaas niet het laatste dat er moet gebeuren… Ook het totale Opperpater archief werkt dus niet he. En tachtig miljard links te corrigeren. Don’t get me started… Werkje, mensen, zo’n website. Zucht.)

Enfin, momenteel loopt daar de verkiezing van de Nationale Zondebok 2011. En ik ben ook maar in de pen geklommen voor een inzendinkje. Omdat ik me er wel mee geamuseerd heb, plaats ik ‘m hier ook. Eindredactiefetisjisten kunnen hun pret op, ik plaats enkel wat ik gestuurd heb. Inclusief kromme grammaticale failzinnen. Ik schaam me nergens voor, moet u weten. Nérgens !

Schuld. Vingerwijzen. Zwartepietenschuiven, alle mogelijke verantwoordelijkheden laten varen, wir haben es nicht enz. Het zijn er weer mooie tijden voor, en 2011 zal, zoals Nurks al een beetje aanvoelde, inderdaad waarschijnlijk wel uitpakken als Het Grote Zondebokkenjaar. En daar hoort natuurlijk een ultieme Zondebok bij. Maar viroloog Ab Osterhaus ? Francisco ‘ik doe ook of ik iets weet’ van Jole ? Wat denken jullie klein, mannen.
Kleine Zondebokken zijn enkel geloofwaardig voor kleine zonden. Een keer wijn op iemands broek spillen, ok, zeg maar dat Jolo het gedaan heeft. Kras op een auto, briefje ‘sorry namens Ab’, allemaal prima. Maar ga niet doen alsof er het hele jaar geen tiengebodenzonden gepleegd gaan worden, en dan kun je toch niet met deze lullige heerschappen aankomen ?
 
Bovendien gaan we dit jaar helemaal over the top met wat schuldgeverij gaat behoeven, dat ziet een kind. We hebben een bankencrisis die met – loeiprijzige – pleisters en touwtjes gefixed is. De zorg en de pensioenen wankelen aan de afgrond. En de verhaaltjes over het spierballenvertoon van regering en justitie om vooral onwelgevallige geluiden maar met snelrecht te doen dimmen, krijgen dit komend jaar hun staartjes. Dat oppakken van cartoonisten, bloggers en meer van dat gespuis gaat dit jaar uiteraard haar langverwachtte procesvervolgen krijgen. En dan zijn er natuurlijk nog wat oorlogjes, armoede, hongersnood, en met die éne die genezen is van AIDS zijn we er daar ook nog lang niet mee klaar. U voelt em wel, de twee eerdere kandidaten worden al bij het aanzicht van deze schuldenstorm volslagen verpletterd. Bedenk goed wat je met je laatste Jolo doet.
 
Nee, voor echte schuldbalans hoort er een heer van stand tegenover gezet. Een Larger Than Life heerschap. Uiteraard een héérschap, want vrouwen hebben het nooit gedaan, dat weten we toch. Een heerschap dat bovendien door iedereen in ons collectief nederlands geheugen gegrift heeft. Iemand die langer meedraait. Een heerschap bovendien, die qua waardigheid bijna automatisch al boven uw knullige zonde uittorent. Die het allemaal wel kan hebben. Die imponéért.
Parbleu, heer Bommel, maar zijn ons in 2010 niet alle restjes imposante medelanders ontvallen ? Ik zeg neen. Neen, er is er nog één.
 
Han Peekel.
Ja, Han Peekel, ja.
Vergis u niet, ik ben uiterst serieus.
Han Peekel, die ons allen als lieve onschuldige kindertjes al stomme tekenfilmfiguurtjes liet nadoen. Han Peekel, die met een vrolijk muziekje de meest gewelddadige stripbeelden voorbij liet flitsen bij wijze van intro. Han Peekel, met zijn onverwoestbare olijke-oom lach, Han Peekel, met zijn kleurige strik, Han Peekel met zijn Wordt Vervolgd. Want allemaal zijn we opgegroeid met Wordt Vervolgd. En allemaal worden we vervolgd dit jaar.
Han Peekel kan het hebben. Han Peekel straalt het al uit, van kom maar op, met die zonden. Ik ga de Heere Jezus nog een poepie laten ruiken, denkt Han Peekel. En daarna ga ik op water lopen, gewoon, omdat het kan. Zestien miljoen vingertjes krijgen Han Peekel niet omver gewezen, wat ik u brom.
Dus. Han Peekel heeft het gedaan. Wen er maar aan.

 
René van Densen
René van Densen
René van Densen (1978) is een cynische dromer, een lachende pessimist, een realistische romanticus, een honklosse kluizenaar, een intelligente mafkees, een bedachtzame schreeuwer, een podiumschuwe polderpoëet, ex-nachtburgemeester van Tilburg, ex-striptekenaar, ex-schrijver, ex-webdeveloper, ex-vuilnisman, ex-kind en ex-volwassene, ex-burger, en kattenpapa van een Gentse terror kitten. Eerste Nederbelg die toetrad tot de Wolven van La Mancha. Maar is uiteindelijk niet zo van de collectieven. U treft hem uitsluitend in vrouwonvriendelijke omgevingen aan, en die nieuwe roman van hem komt ook nooit af. Werd al eens omschreven als "onbegonnen werk" door een prachtige blondine.

www.renevandensen.nl
Meer René op Facebook !